Meester paragnost Jaap Eising gedesincarneerd

Jaap Eising (inzet). Foto: Richard Eising

DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – PASADO & FUTURO 2

Jaap Eising, leermeester, vriend en collega-paragnost overleden op zondag 30 augustus 2009 om 06:15 pm. Een gereïncarneerde Chinees van Groningse bloede.

Er stond een grote boom midden op de weg en versperde de doorgang voor het verkeer. Paragnost Jaap Eising bracht zijn kleine auto tot stilstand en bekeek de boom. De boom had vreemde wortels die op de poten van een vogel leken. Het leek alsof hij droomde want hij kon zich geen boom met vogelpoten voorstellen welke midden op de rijweg het verkeer de doorgang belemmerde. Eising drukte het rempedaal in, stopte en richtte zijn ogen via de stam omhoog.

De boom wás geen boom, de boom was een hele grote vogel en de dikke stam midden op de weg bleek één van de poten te zijn van een immens grote vogel die ter hoogte van het verwachte gebladerte gewoon een vogellichaam had, inclusief een kop met een machtige snavel. De vogel reikte bijkans tot aan de hemel en deed denken aan een prehistorisch dier. Eerder waren al reuzen op zijn weg gekomen, maar een vogel die door zijn grootte tegen het Hollandse wolkendek aan stootte was nieuw. Al mijmerend loste de vogel na enige tijd op in het niets en vond hij zichzelf terug in de auto langs de kant van de weg, ontwakend uit een trance die qua tijd miljoenen jaren had overbrugd en het voorstellingsvermogen had getart.

De rasechte Groninger Jaap Eising stak de Grote Markt over op weg om boodschappen te doen nabij de Herestraat. Er rinkelden bellen, er was hoefgetrappel, paardenkeutels, midden op de buiten marktdagen zo rustige Grote Markt. Jaap moest terdege uitkijken dat hij niet in aanvaring kwam met de af en aan rijdende koetsen. Steeds meer koetsen door paarden getrokken reden de Grote Markt op en af. Het was een drukte van belang voor een gewone doordeweekse dag. De schrik sloeg hem om het hart, waar woonde hij eigenlijk, hoe moest hij weer thuiskomen. Het stratenplan had zich blijkbaar gewijzigd, en wat nog veel erger was, de tijd was veranderd. Hij voelde zich thuis in de eeuw van de paarden, maar woonde er niet, dat was zeker. Dit was niet het Groningen waar hij nu woonde zo voelde hij diep van binnen. Ineens wist hij ook dat in andere tijden hij huisarts in die stad was geweest, visites had moeten afleggen in een koets met paarden. Op welke manier zou hij de weg naar huis weer terug kunnen vinden in een heden dat doorkruist werd door bedrijvigheid en een stratenplan uit een andere epoque. Het bewustzijn en mogelijk de geur van de 20ste eeuw maakten hem wakker uit een regressieve trance die hem in een eerdere incarnatie in de stad Groningen had gebracht.

Een van vele paranormale faculteiten die paragnost Jaap Eising bezat was het ‘zien’ van acupunctuurpunten. De huis-, tuin- en keuken-acupuncturisten prikten via het leerboekje vaak verkeerd, ‘naast’ het prikpunt, zeker als dat door energetische omstandigheden en ziekte verschoven was en zich niet meer bevond op de oorspronkelijke plaats. Jaap Eising had geen enkel leerboek nodig. Als knipperende lichtjes op een kerstboom zag hij lichtjes op meridianen en op de plaatsen waar gedrukt of geprikt moest worden. Daardoor kon hij tot op de honderdste millimeter nauwkeurig acupunctuur punten lokaliseren, zelfs in het donker. Met deze gave had hij vele acupuncturisten kunnen begeleiden en corrigeren die door schoolse onkunde de patiënt lek prikten als een plastic vergiet van de One Dollar Shop. De voormalige conciërge Jaap Eising was hoogleraar, genezer, droomuitlegger, gereïncarneerde huisarts, psychometrist en acupuncturist zonder naalden.

In die tijd, in de tachtiger jaren, reed er een bus met Chinese acupuncturisten de Grote Markt op. Deze waren uit China over komen waaien vanwege een samenwerkingsverband tussen de medische faculteit van de Universiteit van Shanghai en de medische faculteit van de Universiteit in Groningen. Een van de specialisten, een stokoude Chinese acupuncturist zat aan het raampje van de bus. Jaap en zijn vrouw Zus wandelden statig met Gijs het hondje op het brede trottoir nabij de Martinitoren. Bij de aanblik van Jaap Eising bleek de oudere Chinees plotsklaps een kreet te slaken. De bus moest per se stoppen, hij moest en zou de man die Jaap Eising bleek te zijn, spreken. In het Chinees? In het Gronings? Opstopping, hilariteit, Chinese kreten, omstanders en een oploop, gebarentaal.

De Chinees had met paranormale kennis van zaken aan de aura van de vreemdeling die op het trottoir liep (Jaap Eising) gezien dat deze gaven had die zelfs in China niet meer voorkwamen. De Chinese nestor had gezien dat deze Groningse man op het gebied van acupunctuur en genezing nog een techniek hanteerde die zelfs in China al was uitgestorven, zelfs bij de oude garde van acupuncturisten. Op zijn manier boog de nestor van de Chinese acupunctuur diep voor meester Jaap Eising, deze gereïncarneerde Chinees van Groningse bloede. Jaap maakte zich uit de voeten, blij zijn huis weer te kunnen vinden zonder te verdwalen midden op straat in een doolhof van Chinese incarnaties.

Het verhaal gaat door, de bijzondere gebeurtenissen eindeloos. Jaap Eising was een van mijn leermeesters, zeker op paranormaal gebied. Niet gezegend met biologische kinderen was hij lang op zoek geweest naar een iemand die van hogerhand gestuurd zou zijn om in zijn paranormale erfenis te kunnen delen. Ik leek die man te zijn. In de duizenden uren gespreksstof leerde ik vele aspecten van het vak. De stof viel in goede aarde, temeer omdat de te doceren inhoud in een eigentijdse vorm werd gegoten die perfect bij me paste. Dit in tegenstelling tot het hoog boven de werkelijkheid verheven geblaat op spirituele braderieën waar Nederland zo rijk aan was en is. De Hogeschool voor de Paranormale Kunsten waar Jaap Eising in vorige incarnaties had gestudeerd was doodgewoon het volk geweest waar hij zijn leerstof vandaan had gehaald. Naast zijn Chinese incarnatie – hij had in dit leven hoge ogen gegooid in de martiale kunsten – deed hij me nog het meest denken aan de sjamanen van weleer met hun ongelofelijke hoeveelheid rijpe kennis.

Als gevolg van mijn contact met Jaap zoals we hem noemden, begreep ik dat in plaats van stereotiepe tarotkaarten uit de spirituele boekhandel het verleden en de toekomst ook af te lezen viel middels experimentele technieken. Een langdurige blik op de stoffige of modderige zool van een schoen bleek, zo ontdekte ik, evenveel informatie over de toekomst los te laten als de inplant van de haren op een bovenarm, of de rangschikking van klosjes garen in het naaimandje.

Door de ontmythologisering van vastgeroeste spirituele patronen roken de ‘consultruimtes’ van mijn latere cursisten niet meer gestandaardiseerd naar stinkende wierook die je spiritueel de neusgaten uitkwam, maar maakten plaats voor consultsituaties die pasten bij elk van de aspirant paranormale genezers, zoals een zelfgebouwde iglo, de gecapitonneerde bok van een koets, een hol in de bergen, een gouden troon van triplex, de wachtkamer van de NS of het klapstoeltje van de Hema waar je zomaar van af kon sodemieteren. Regressieve reïncarnatiesessies werden desnoods gehouden onder het afdak van het busstation, of al wandelend met de cliënt langs de uiterwaarden. Paragnost Jaap Eising was een inspiratiebron om de hemel die in Nederland in navolging van India en het verre Oosten veel te spiritueel was geworden, naar de aarde te vertalen. Daar waren geen geïmporteerde sjamanistische shambhala-seances en nakende zweethutten met zelfgeborduurde kralenkettingen voor nodig.

Dat het hogere, het profane zeker niet de bakermat was van een uitgebreid arsenaal aan diagnostische technieken leerde ik eveneens van Jaap Eising.

Irritatie, walging, boosheid of agressie bleken uitstekende indicatoren te zijn om paranormaal diagnoses te kunnen stellen. De voortdurende irritatie over een eeuwige vetvlek op de blouse van vriend of cliënt, de walging voor de kleur van een jurk of broek, de haardracht, de armband, de halsketting, of de wijze waarop boek of dossier onder de arm werd gedragen bleken allen uit diagnostische aanduidingen te bestaan die verwezen naar een lichamelijke kwaal of emotionele storing van de betrokkene.

Ook euforie bij het zien van een bling bling-oorbel, gekleurde schoenveter of rijglaarsje kon een indicator zijn voor het diagnosticeren van bijvoorbeeld verscholen talenten. Een kind kon de was doen, en mijn cursisten overzee op de Nederlandse Antillen leerde ik met eenvoudig gereedschap hoe treffende diagnoses te kunnen stellen. Ik had altijd mijn ogen en oren ver open gehad als Jaap Eising in het kamertje voor de conciërge van de hak op de tak sprong maar consistent de zichtbare en onzichtbare wereld voor me verbond. Eenmaal thuis maakte ik als een huiswerkstudent uitgebreid verslag van alle woorden, zinnen en intonaties die waren meegegeven.

Jaap Eising heeft een respectabele leeftijd bereikt, maar eenmaal op aarde is het altijd te vroeg om te moeten vertrekken. Zijn lichaam was als een auto die nog heel lang had meegekund, zeker de geest die de auto bestuurde en die nog 15 jaren jonger was dan de mijne. Maar als er gepruts en gezeik komt aan motor en slangetjes, wat moet je dan, een ruilmotor was er niet meer bij en de slangetjes waren al gerecycled. Gooi daar nog eens een ziekenhuisinfectie overheen van het type ‘Jan de onbekende bacterie’, en voor je het weet ben je qua vehikel van vitaliteit total loss verklaard door de ANWB pech-onderweg-brigade van het ziekenhuis.

Ik zie Jaap Eising terug, gedurende dit leven als entiteit, straks als medebewoner van het Rijk der Doden, en daarna in een nieuwe incarnatie zeker en vast als broer, zus, plaatselijke groenteboer of als President van de Paranormalen.

In dit leven was hij mijn spirituele vader waar ik veel van hield, mijn dank is onuitspreekbaar, een kus.

TOEGEVOEGD 28-03-2017

Hoe dode paragnosten foto´s versturen

Mijn in memoriam van vriend en collega-paragnost Jaap Eising die in 2009 overleed bevatte tot 27 maart 2017 geen foto-afbeelding. Nooit had ik een foto van hem genomen, ook in de veronderstelling levend dat hij nog honderden jaren zou meegaan. Het enige contact dat ik na zijn overlijden met zijn familie had, betrof Zus, zijn vrouw, die met de dag vergeetachtiger werd, en haar belofte een foto te sturen niet meer voor elkaar kreeg. Meester Jaap wist hier wel een mouw aan te passen nadat hij in de andere wereld na enige jaren wat meer tot rust was gekomen en zijn zaakjes op orde had. Communicatie van overledenen met levenden gaat veelal via het verzenden van ‘boodschappen’ die bij de levende als een invallende gedachte wordt ervaren.
(Zie pdf: Hoe dode paragnosten foto´s versturen).

________________________________________________
Relevante artikelen die deel uitmaken van de serie
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – PASADO & FUTURO

De vermoorde weduwe Jacqueline Wittenberg: ‘Gij Brutus?’
De doodlopende weg van 5 Amerikaanse presidenten – Deel 2: Kroniek van een aangekondigde moordaanslag
De doodlopende weg van 5 Amerikaanse presidenten
De astrale souffleurs van de jihad, occulte strategen aanslagen Parijs 13/11/15
De Voorspellers: Donald Trump president & Portugal winnaar EK
Terroristische aanslagen Parijs november 2015 – Paragnostisch voorspeld november 2011
HATO – Hier spreekt Pater Brenneker
Fact Finding Report verdwijning Natalee Holloway
Missing, Madeleine McCann – Drain or Well
Meester paragnost Jaap Eising gedesincarneerd
ESP – The Koninginnedag Apeldoorn

Mediumistic Journalism, paranormale onderzoeksjournalistiek, bevat tevens de series

DOCUMENTO ARTE MAFIA – MEDICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – JUSTICIA
DOCUMENTO ARTE MAFIA – QUIMICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO

DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – CURA
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – PASADO & FUTURO
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – REENCARNACION
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – ARTE POR ARTE

Update 07-01-2018

__________________________________________________________________________________

© MARTIEN VERSTRAATEN
Psychic & mediumistic healer. Past life regression therapist.
Into practice since 1985 (Holland, Curaçao, Brazil, Spain).

Mediumistic journalist. Author.

Formerly professor of visual arts
HAN University of Applied Sciences,
Department of Visual Arts, Nijmegen, Holland.

Formerly professor of visual arts & metaphysical methodology
NHL University of Applied Science
Formerly Faculty of Education of the Leeuwarden Polytechnic,
Department of Visual Arts, Groningen/Leeuwarden, Holland.

Formerly governor of art and culture
Member of the board for Cultural Advice of the County of Groningen
Groningen, Holland
Member of the general board of the Groninger Museum
Groningen, Holland

_______________________________________________

DESTINATIONS – Laboratory for Intuitive Intelligence
Spain – Holland – Curaçao – Brazil
CONSULTORIO PARANORMAL ANDALUCÍA
Jerez de la Frontera, Cádiz, Spain