Vrouwengenot = penislengte x de √ uit V L

Foto (detail): Wikipedia / Nina-no

Edinburgh – Professor Dr. Stuart Brody, PhD, is als hoogleraar psychologie/seksuologie verbonden aan UWS – University of the West of Scotland. ‘Size does matter’ laat hij ons weten in The Journal of Sexual Medicine als een van de resultaten van zijn onderzoek waarvan de titel luidt: Vaginal orgasm is associated with vaginal (not clitoral) sex education, focusing mental attention on vaginal sensations, intercourse duration, and a preference for a longer penis.

Een penis met een lengte van 14,5 cm en meer blijkt meer genot te geven dan een kleinere dienaar. Met opwinding en vervolgens genot wordt hier uiteraard die van de vrouw bedoeld. Niet alleen de afmeting in materiële zin draagt bij, maar ook in imaginaire zin, zo toont het onderzoek aan. De gedachte alleen al aan een fors geschapen lid blijkt de vrouw van eigens doen likkebaarden en een orgasme al fluitend te kunnen bewerkstelligen. Het fabeltje van bourgeoisie of feminisme (wat is het verschil) dat het voorspel bij elke vrouw een verplichte introïtus zou zijn, wordt door het onderzoek eveneens ontkracht. De feiten werden niet door de onderzoeker aangedragen, maar… door 1000 vrouwen.

Als auteur en co-auteur schreef Brody meer dan 140 wetenschappelijke artikelen over seksueel gedrag, HIV/AIDS epidemiologie, psychofysiologie, psychofarmacologie, stress, cardiovasculaire functies, de persoonlijkheid, onderzoeksmethoden en voeding. Brody publiceert in vakbladen als The Journal of Sexual Medicine, The International Society for the Study of Women’s Sexual Health en The International Journal of STD & AIDS.
In bredere kring is Stuart Brody meer bekend door zijn boek Sex at Risk (New Brunswick: Transaction, 1999). Hoogleraar Stuart Brody illustreert met zijn wetenschappelijk onderzoek wat elke paragnost, astroloog en metafysicus weet of dient te weten: dat de oorspronkelijke seksuele aard in het individuele beestje zit, en niet per definitie alleen in de verschijningsvorm die vrouwtje of mannetje heet. Althans dat zijn de conclusies die ik er uit trek.

Eenmaal op aarde, na het eigene, het genetisch materiaal via de ouders te hebben gekozen, staat de geborene bloot aan een hele reeks van psychologische, sociaal-culturele en evolutionaire processen die de persoon een richting op dirigeren zoals Charles Darwin dat in zijn theorie van seksuele selectie al duidelijk maakte. Volgens prof. dr. Johan M.G. van der Dennen, auteur van The Nature of Sexes, is evolutionaire biologie als reproductief succes slechts een fase in de ontwikkeling (Van der Dennen, 1992). ‘Slechts een fase in de ontwikkeling van de entiteit‘, zou ik er aan toe willen voegen.

In een opvolgende incarnatie met ander genetisch materiaal en binnen een andere cultuur incarnerende dan een eerder vorig leven, wordt de oorspronkelijke seksuele attitude van de betreffende ziel opnieuw vermengd met invloeden vanuit de nieuwe incarnatie: met biologisch evolutionaire mechanismen en bijgevolg ook met sociaal-culturele overlevingsmechanismen. De aard van de ziel van het incarnerende beestje is primair, de evolutionaire en culturele aanpassing en adaptatie secundair.

Vanuit een kosmologisch perspectief bestaan er geen mannen en vrouwen, zeker niet vóór de incarnatie als de entiteit al of nog steeds gedesincarneerd is, het zonder lichaam moet stellen. Daardoor kunnen we een noodzakelijk geacht seksueel voorspel ook niet labelen aan alleen de vrouw en het gelijk in slaap vallen na de seksuele daad aan alleen de man. Honderdduizenden vrouwen die na een orgasme als een nachtkaarsje uitgaan, maar misschien kom ik alleen maar vrouwen tegen die als strovuur hevig opflikkeren en weer makkelijk uitgaan als een brandend shagje.

De astrologische positie in huis en teken van de liefdesplaneten Mars en Venus en de aspecten die zij maken met andere planeten (wat te denken van Uranus) laten in een oogopslag zien waar Abraham de mosterd haalt en of Sarah wellicht sneller to the point wil komen dan broeder Abraham. Een vrouw met een stevig geaspecteerde planeet Mars in bijvoorbeeld het sterrenbeeld Ram als indicator van haar seksuele energie, moet van voorspel meestal niet zo veel hebben, zeker als het een vierkantsaspect betreft en het orgasme van de vrouw zich al aandient met de klink van de slaapkamerdeur nog in de hand. De seksuele energie houdt qua aard geen rekening met een incarnatie als mannetje of vrouwtje. Dat hevige seksuele gevoelens bij vrouwen door culturele taboes zich met een glimlach om de mond eeuwenlang in de plooi diende te houden weten we na Flauberts Madame Bovary maar al te goed.

In zijn onderzoek naar hysterie was het niet alleen Sigmund Freud die de verwrongen opvattingen van de bourgeoisie over seksualiteit aan de kaak stelde. Wilhelm Reich bracht seksualiteit en politiek met elkaar in verband. Met politiek doelde Reich op bevoogdende maatschappelijke structuren waarmee Kerk en Staat voordeel kon behalen.

Op verschillende manieren ontmythologiseerden Masters en Johnson, Alfred Kinsey, Shire Hite en Nancy Friday opvattingen over seksualiteit die vastgeroest waren, en lieten zien dat ogenschijnlijk mannelijke hobby’s als sadomasochisme en pornografie niet alleen het masculien talent van Adam was maar ook dat van Eva.

Ook paragnostisch staat de seksuele aard los van het beestje man of vrouw. De toepassing van de eigen seksuele aard kan door culturele opvattingen en verstoorde endocriene werking wél worden belemmerd en een belangrijke factor zijn in het plaatje dat we over seksualiteit anno 2009 nog immer hebben. Maar de planeten Mars en Venus als indicatoren van onze seksuele aard trekken zich van culturele opvattingen die per eeuw en tijdsgewricht verschillen maar weinig aan. Uiteraard is het voor een vrouw nog steeds moeilijker om een meer dominante seksuele energie de wereld in te sturen dan voor een man.

De entiteit, de onbelichaamde ziel, van bijvoorbeeld een nog ongeboren Madonna, David Bowie, Margaret Thatcher of Yves Saint Laurent is een slag royaler dan alleen maar een mannelijk of vrouwelijk beginsel, hoe interessant de latere specifiek mannelijke of vrouwelijke versie van de ziel die op aarde incarneert ook mag zijn.

De entiteit, die hals over kop of na rijp beraad incarneert, wordt geboren als man of vrouw, wel of niet als latente homoseksueel, travestiet, hetero of hermafrodiet. De keuze voor een leven als man of vrouw kan geheel toevallig zijn, of een educatief motief hebben voor degene die geboren gaat worden. Eenmaal geïncarneerd krijgen sekse en gender issues steeds meer gewicht. Wisselingen van sekse in opvolgende incarnaties worden dan ook vaker gezien als bijsturingen wanneer de plus- of minpool van de entiteit wat teveel naar een kant overhelt (Cerminara. Many Mansions, 1988).

Wat heeft een entiteit, een incarnatie, een of meer vorige levens met de lengte van de penis te maken, of met het wel of niet wenselijk achten van een voorspel?

Als voorbeeld neem ik een ongeboren Madonna die in een vorig leven als man in Afrika diende als menselijke fokstier om vele vrouwen te moeten dekken. Madonna was in het voorbeeld een zeer goed gevormde mannelijke slaaf en op voorspel stond in verband met luieren de zweep of karwats. Het was dekken en klaarkomen geblazen van de vroege ochtend tot de late Afrikaanse avond totdat hij eindelijk kon uitblazen en zijn penis met koker en al op het pitrieten nachtkastje kon leggen. De ziel van die entiteit waar later het type Madonna uit geboren zou worden stond dus een leven lang bol van een gangbang in de eerste versnelling waar de hedendaagse porno-industrie van in verlegenheid zou worden gebracht. Madonna wordt vervolgens als Madonna geboren, en de benepen kleuterboeken van school en cultuur leren haar dat vrouwen onder hun rokjes een eeuwigheid aan voorspel voorstaan, terwijl een type Madonna waarbinnen nog steeds de Afrikaan karakterologisch huishoudt het liefste de partner wil bespringen zodra de lusten maar één kik geven, om vervolgens na afloop van de rit acuut in slaap te kunnen vallen.

Het probleem is de omgeving, Libel, Viva, Panorama, Telegraaf, de Tafel van 5 of 6, het buurthuis die meiden en vrouwen voorhouden wat seksueel acceptabel is. Aan de andere kant indoctrineren fundamentalistisch feministische vrouwentongen dezelfde meiden en vrouwen om reeds aan het arbeidsproces deel te nemen nog voordat de moedermelk is opgedroogd. Menige radicaal feministe voor zover die niet al zijn uitgestorven en opgeborgen als strooien poppen staande in een van de vertrekken van het openluchtmuseum, incarneerden als vrouw met een dominante mannelijke inborst waar nog maar weinig moedermelk uit te zogen viel. Onze aard moeten we dus te vaak verloochenen omwille van de cultuur en de society die ons haar wetten onnatuurlijk wil opdringen waardoor veel psychosomatische ziektes kunnen ontstaan.

De entiteit van David Bowie heeft het ook moeilijk als hij geboren wordt als man. Als voorbeeld stond zijn kribbe in een of meerdere vorige levens in een braaf doch streng gezin waar de vrouwelijke waarden hoog in het vaandel stonden. In die vorige incarnatie was David een zacht meisje dat werd klaargestoomd om al zingend voedster te worden om zodoende te pas en te onpas de borst te geven aan de kinderen van de hertogin van Windsor, en na etenstijd ook nog even aan de hertog zelf. De latere David, het vroegere meisje, had innerlijk weinig kaas gegeten van het zonder voorspel bespringen van meiden of andere partners. De mannelijke incarnatie van een type als David zou grote moeite hebben zich aan te passen aan de geldende regels binnen een machocultuur van gelijk springen op de bok, zeker als een type David geboren zou worden binnen een Zuid-Amerikaanse cultuur waar machismo de kleur van het wapen is.

Vele fundamentalistische feministen zijn op zijn minst gereïncarneerde mannen, energetische mannen dus, die vrouwen op een mannelijke manier indoctrineren om ook te worden wat zij zelf zouden willen zijn, namelijk entiteiten met specifiek mannelijke attituden. Dit terwijl ze zelf in hun maag zitten met een vrouwenlichaam waarin vaak een respectloze man huishoudt die de ander commandeert of indoctrineert en het leven zuur maakt. Ook menige vredesapostel of ‘zorgzame’ dierenactivist situeer ik in een vorig leven vaak als militante persoonlijkheid die het wapen bij het minste of geringste in de aanslag had en het met de ‘zorg’ niet zo nauw nam. In het huidige leven staat de zorg feitelijk niet centraal, maar het gevecht tegen degenen die tegen zouden zijn, waardoor ’tegenstanders van vrede of zorg’ een legaal doelwit zijn om de agressieve pijlen op te kunnen richten.

Stuart Brody laat zien dat ook de (entiteit van de) vrouw gewoon van rechttoe-rechtaan-seks kan houden, dat het zelfs een voorwaarde voor haar kan zijn om tot deugdelijk genot te kunnen komen.

Dr. Brody toont aan dat de lengte van de penis er wel degelijk toe kan doen en het ellenlange voorspel via de deletetoets vaak naar de prullenbak kan worden verwezen. Dat deze voorkeur belangrijk kán zijn maar niet voor alle vrouwen even belangrijk móet zijn is na mijn uiteenzetting over de doorwerking van vorige levens hopelijk duidelijk. Het voorspel mág natuurlijk, al zou het tijdens de Nijmeegse Vierdaagse over 60 kilometer worden uitgesmeerd. Als we als man of vrouw een seksueel oogje laten vallen op een partner, is het belangrijker dat seksueel de bed partner een beetje bij ons past, dan dat we de keuze baseren op oude geschriften en taboes waar menig damesblaadje bij kapper of hondentrimster zich op laat voorstaan. De lengte van de penis kan belangrijk zijn, maar de fondante inhoud van welke size dan ook, nog meer.

De Spaanse cineast Luis Buñuel, een leven lang zich afzettend tegen de bourgeoisie en het katholicisme, illustreert met films als L’Âge d’Or en Un Chien Andalou dat instincten zich niet laten ringeloren door de seksuele moraal die de maatschappij, inclusief feministen, zo vaak welgevallig is.

ABC News Australia
Alsof het belangrijk is op welke manier de individuele vrouw een orgasme krijgt, werpen enkele vrouwelijke tegenstanders van de Schotse studie zich in de strijd om het clitoraal orgasme te laten prevaleren boven het vaginale. Dr Vivienne Cass en professor Rosemary Coates van de Curtin University of Technology in Perth werpen zich beiden in een clitoraal moment van publicitaire geilheid in de strijd. De laatste meldt voor ABC News als een gebeten hond in de eerder gememoreerde trimsalon zwakjes, maar schaamteloos: “I think these authors have clitoral envy.”