In een Atoomoogwenk
Met het nieuwste atoomklokje als horloge om de pols wordt het vrij lastig om niet meer op tijd te komen voor een afspraak. De Vrije Universiteit Amsterdam meldde vorige week namelijk dat wetenschappers van het Amerikaanse National Institute of Standards and Technology (NIST) de nauwkeurigste atoomklok ooit hebben gemaakt. De klok wijkt minder dan 1 seconde af in 3,7 miljard jaar, een onnauwkeurigheid van ongeveer 0,8 × 10(-17).
Op 3,7 miljard jaar kun je een verloop van minder dan 1 seconde nog maar moeilijk een afwijking noemen, alhoewel het dat wel is. Hooguit zou je voorafgaand aan je afspraak kunnen melden dat je heel misschien iets meer dan een onbenoembaar deel van een nanoseconde later komt, maar dat je in ieder geval komt. De VU was met haar ‘nieuws’ overigens wel wat aan de late kant, want NIST kwam met haar publicatie in 2010 minstens zo’n quatriljard maal per gelopen nanosecondewijzer eerder.
Tijd is, zoals we sinds Einstein weten, een relatief begrip. Tijdens regressie- en reïncarnatietherapie wordt dat wel heel duidelijk. Elke keer weer ben ik verwonderd als ik zie hoe de ziel met gemak de tijd tussen incarnaties, soms zelfs wel eeuwen lang qua relatieve tijdsduur, kan overbruggen in minder dan een 3,7 miljardste seconde. Als de inductie om naar een vorig leven te gaan eenmaal gelegd is of soms al automatisch is ontstaan, wordt tijd binnen de menselijke maat gereduceerd tot vrijwel nul.
De tijd bij vorige levens
De prettige of pijnlijke ervaringen uit een vorig leven, honderd jaar geleden op een ommuurd binnenplaatsje in Malaga of twaalfhonderd jaar geleden ergens in de bossen van wat nu Duitsland heet, verschijnen in de geest of in en op het lichaam van de remigrant (cliënt die naar een vorige leven reist, die dat leven ervaart) zonder enige consideratie van dat wat wij tijd noemen.
De herbelevingen kunnen zeer krachtig zijn en worden ervaren alsof het verre verleden nooit is weggeweest. En het verre verleden is eigenlijk ook nooit weggeweest, heeft zich bij de betreffende persoon genesteld in alle ‘cellen’ van lichaam en geest. De vreugde of pijn, geluk of pech ooit intens beleefd, wordt ervaren alsof verleden en heden op het moment van de regressie samensmelten. Ook de snelheid waarmee ervaringen uit vorige levens zich in het zogenaamde heden manifesteren is indrukwekkend, en voor een boerenverstand zoals het mijne, bijna onbegrijpelijk. Herbelevingen van ervaringen uit vorige levens doen zich natuurlijk ook voor in persoonlijke relaties. Verliefdheid slaat niet voor niets zomaar in de pan. Naast prettige relaties met veel liefde en verliefdheid in het heden kunnen ook scheidingen een vervolg zijn op ervaringen tijdens eerdere incarnaties van man en vrouw, of van ouder en kind.
We stellen ons even een remigrant voor waarbij ‘in het heden’ een serie gebrandmerkte lettertekens (uit een vorig leven) duidelijk als stigmata verschijnen op de huid van de onderarm. De persoon behoorde tot een bepaalde groep, zoals tatoeages tegenwoordig gebruikelijk zijn bij het ‘lidmaatschap’ van een Amerikaanse gang of bij bajesklanten. Toch knap van de geest van de betreffende remigrant om zoiets voor elkaar te boksen, om tatoeages uit een eerdere incarnatie naar het heden te halen. Ik kan denken wat ik wil, maar met mijn geestkracht krijg ik voorlopig nog niet één stukje teletekst op mijn bovenbeen gematerialiseerd.
Toch knap van het lichaam dat het reïncarnatieve signalen onmiddellijk op fysiek niveau kan vertalen zoals in het voorbeeld waarbij lettertekens op de huid verschenen als ware het kopteksten op de pagina van een krant. Ik zou bijna zeggen: tenslotte moet de geest toch íets hebben om op te schrijven. Vellum, het fijnere perkament, was tenslotte ook niets meer dan een veredeld stukje geprepareerde huid.
Bij psoriasis-patiënten die een reïncarnatiesessie ondergaan kan men soms vlekken op de huid zien ontstaan die corresponderen met bijvoorbeeld zware brandwonden die ze in een vorig leven opliepen en waaraan ze stierven. De brandwonden van toen zijn in het heden qua vorm en kleur identiek aan de vlekken bij de huidige patiënt met psoriasis. Sommige traumatische ervaringen in vorige levens kunnen het lichaam (en de geest) in het heden voor lange tijd tekenen. Psoriasis, eczeem, astma, maar ook fobieën zijn er goede voorbeelden van.
Stigmata breken door de tijd heen
In een meer luchtige versie van het ogenschijnlijk samensmelten van tijd is er het in het heden opnieuw kunnen verschijnen van tatoeages. De tatoeage van bijvoorbeeld een Playboy-konijntje op schouder of heup van een gefotoshopte bunny zou in een volgend leven tijdens een emotionele regressie wel weer eens kunnen oplichten boven of beneden de bikinilijn. Het verleden woont in het heden. Dames in het heden met een verbinding naar het Frankrijk van de wespentaille gaan zelden in de Kalverstraat winkelen zonder een stevige riem strak gesjord te hebben om jeans, rok of mantel. De riem geeft dan een emotioneel houvast, behalve dan bij feministen natuurlijk, die laten liever hun broek zakken dan een wespentailleriem het levenslicht te laten zien. Maar zij droegen in een vorig leven dan ook verplicht een gesmede kuisheidsgordel zodat ze niet van bil konden gaan met de eerste de beste vriend van hun echtgenoot als manlief weer eens op kruistocht was. Ik kan me de woede overigens goed voorstellen, van de vrouw dan, en de schrik van de man voor geile buurmannen of voor een van zijn vrienden tijdens zijn afwezigheid.
We zouden ons qua samensmelten van tijd verschillende draaiboeken kunnen voorstellen. Tijdens een regressie kan de remigrant als moeder in een vorig leven huilen van blijdschap bij het weerzien van haar kind. Dit terwijl ze het betreffende kind in het huidige leven nooit had gezien en met de personage van hem of haar in het actuele heden zelfs geen enkele associatie had. Het lichaam kan bij een dergelijke herbeleving zelfs hevig schokken van ontroering, rood aanlopen, waarbij de emotie zelfs te machtig kan worden.
De snelheid waarmee het lichaam reageert op de herinnering van bijvoorbeeld een eeuwen geleden ervaren extase of opgelopen trauma is in lichtjaren niet uit te drukken. Eén druk op de knop, en het lichaam weet blijkbaar wat te doen, reageert bliksemsnel. Alsof de spieren, het geraamte en de organen van het lichaam zelf ook hersenen bevatten, denkkracht genereren, weet hebben van eerdere prettige of onprettige omstandigheden. Het lichaam kan huilen van geluk bij een catharsis, of steenkoud worden tijdens een herbeleving van jarenlange verbanning in een kille steengroeve in het Griekenland van de 3e eeuw na Christus.
De vertaling van de geest naar het lichaam is een ‘productieproces’ waar de drukpersen voor NRC, Volkskrant, of God beter’ ‘t de Telegraaf qua snelheid volledig bij in het niet zinken. De gedachte in de vorm van een herinnering wordt onmiddellijk omgezet in een lichamelijke sensatie. De lichamelijke sensaties kunnen krachtige zomerse liefdesgolven zijn in de onderbuik bij de herbeleving van een Frans minnespel of rode striemen in de nek tijdens een dood door ophanging of wurging in een barbaarse cultuur. De mens maakt via zijn geest de vertaalslag van gedachten of herinnering naar het actuele lichaam in een oogwenk. Begrippen als ‘oogwenk’ of ‘snelheid’, hoe ogenschijnlijk snel dan ook, houden overigens nog steeds een verloop van tijd in. Maar de snelheid van de vertaalslag is evident.
Het is eenzelfde type snelheid wanneer het licht ogenschijnlijk onmiddellijk aangaat nadat we in woon- of slaapkamer op de lichtschakelaar drukken, terwijl er toch ‘enige tijd’ mee gemoeid is tussen handeling en resultaat. Op het moment dat we bij onszelf op de vorige levens-schakelaar drukken of laten drukken, verschijnt het vorige leven onmiddellijk, emotioneel, mentaal als lichamelijk. We dragen de tijd van tientallen, honderden of duizenden jaren geleden dus dagelijks met ons mee. Door de ingebouwde filters ervaren we dat meestal niet elke dag, zoals we ook niet elke dag aan al onze verjaardagen herinnert worden, er is namelijk meer te doen. Maar dát we al onze verjaardagen meedragen in een bestandje en daar ook rekening mee houden blijkt wel als we een week voor de nieuwe verjaardag het bestandje openen met de optelsom aan ervaren verjaardagen en denken: wat leuk, of… alweer.
Verleden en heden vallen technisch, qua tijd en in reïncarnatieve zin niet helemaal samen. Tenslotte leven we in het nu, maar omdat de herinneringen uit het verre verleden die nog niet voldoende verteerd zijn zo nauw met ons verbonden zijn, lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan. Met één druk op de knop tover je de magiër uit een vrouw te voorschijn, de koelie uit een man, de eenarmige fluitspeler uit een andere man of het vrolijke kind uit een narrige bejaarde. Qua tijd zijn verleden en heden vanuit menselijke ervaring verschillende periodes. Therapeutisch is er sprake van gelijktijdigheid, een vorm van emotionele bilocatie.
Tijd bij bilocatie
Bij bilocatie, populair gezegd het op twee plaatsen tegelijk aanwezig zijn, is er sprake van een vorm van ogenschijnlijke gelijktijdigheid waarbij de factor tijd (en ruimte) in klassieke zin niet meer zou bestaan. Bilocatie is overigens geen samensmelten van tijd en plaats in letterlijke zin. Bij bilocatie lijkt een persoon op twee plaatsen tegelijk aanwezig te zijn. Padre Pio werd meerdere malen op twee verschillende plaatsen tegelijk waargenomen. (column over Berlusconi: El presidente op pelgrimage naar Padre Pio). Ook de leerlingen van de Yaqui-sjamaan Don Juan Matus hadden er een handje van om op meerdere plaatsen tegelijk aanwezig te zijn.
Maar het verhaal klopt in dit verband niet helemaal. Bij bilocatie is het lichaam niet op twee plaatsen tegelijk aanwezig. Als ik 11 spiegels op een bepaalde manier ten opzichte van elkaar in mijn huis plaats, dan ben ik voor de kijker 11 maal zichtbaar en aanwezig op 11 verschillende plaatsen, in de badkamer, hal, keuken en nog een rits aan plaatsen terwijl ik gewoon op één plaats de verpieterde cactus aan het water geven ben. Bilocatie is een vorm van astrale projectie, geen gelijktijdige aanwezigheid van het lichaam, wel het op meerdere plaatsen aanwezig zijn van een astraal deel van mijn of uw ‘zijn’. In die zin lijkt Johan Cruijff wel vaker aan bilocatie te doen. Terwijl hij toch in Spanje woont zet hij met zijn coup heel Ajax Amsterdam naar zijn hand. Om met hem te spreken: elk nadeel heeft weer zijn voordeel.
Als ik of een ander een column schrijf of een boek, dan ben ik of die ander niet alleen literair op locatie, maar ook op bilocatie, want mijn of zijn geest is namelijk via de boekhandel of website bij de lezer. Maar om in termen van bilocatie te blijven, het materialiseren van de eigen geest tot een waarneembaar lichaam van vlees en bloed op een andere, dus 2e locatie, is andere koek. Om dat te bewerkstelligen had Don Juan Matus een afgewogen portie alkaloïde stoffen uit datura nodig voor het hallucinogene proces.
De tijd van Zombies
De zombies in Haïti kregen een bordje zombiepoeder voorgeschoteld met er in tetrodotoxine afkomstig van de (in Japan als lekkernij gegeten) levensgevaarlijke kogelvis, welke in combinatie met magische ingrediënten hen tot willoze slaven maakten van de vroeger heersende magische klasse van Haïtiaanse Bokors. De doodverklaarde Haïtiaan Clairvius Narcisse ‘die uit de dood opstond’ ervoer als levende Zombie de werking van het samengestelde zombiepoeder aan den lijve (uit: The Serpent and the Rainbow van ethnobotanist Wade Davis). Padre Pio had niet de toegang tot een snuifje van het levensgevaarlijke tetrodotoxine of tot een hallucinerend gif uit een van de soorten datura van het geslacht der nachtschadefamilie. Hij vastte liever dag en nacht totdat hij een ons woog waardoor de hersenen automatisch alle opiaten aanmaken die je maar wenst. Qua mechanisme vergelijkbaar met duikers die duik-verslaafd zijn, dat willen blijven en uiteindelijk ook blijven. Daar is geen onderwaterwietpas en atoomklok op bilocatie voor nodig. Verslaving zit eigenlijk in de geest en geestenwereld, en niet zozeer in de stof die alleen maar een intermediaire functie heeft.
Eenmaal in een levensgevaarlijke trance door het tetrodotoxine van de kogelvis vervagen alle begrippen van tijd en ruimte voorgoed, dat houden qua tijd geen 3,7 miljard atoomklokken tegen.