Feria del Caballo 2015, Jerez de la Frontera
Feria del Caballo 2015, Jerez de la Frontera, jaarlijks een zinderend feest in Parque González Hontario, maar ook daarbuiten. De stof van de gele aarde in het weidse park wordt frequent natgespoten, maar bij 37 graden kruipt het stof waar het niet gaan kan. Vino fino, de Jerezaanse benaming voor de beendroge sherry vloeit rijkelijk, met Sprite of 7-up en ijsblokjes in supercups vermengd tot bijzondere Rebujito. Maar ook cerveza sin, alcoholvrij bier, ook als vaste tap, wordt meer dan in Nederland, overal geschonken.
Vanaf de middeleeuwen werden tijdens de Feria vee en vooral paarden verhandeld, en dat maakte dorstig, moest gevierd worden, met vino fino, en met dansjes. De koetsen rijden gedurende de week van de Feria af en aan, hele mooie koetsen zelfs, met hele mooie Spaanse mannen, de koetsiers, die hele mooie vrouwen van alle leeftijden vervoeren, in… uiteraard de flamenco kledij, de jurken met een strak lijfje en naar beneden toe de soms in arabesken royaal uitwaaierende volants.
Vele flamenco jurken werden ook dit jaar weer bewoond door vrouwen van allerlei postuur, van allerlei kunnen, meende toch ook een heuse travestiet ergens te ontwaren. Maar cultuur is altijd in beweging, al kan een stroming honderden jaren duren. De Jerezanen, uiteraard de meer jongere feestgangers, laten stilaan ook een andere beweging zien. Rokjes van kort tot zeer kort, van een flamenco jurk kan men wel 15 tot 20 van die rokjes rijgen, lopen door het feestgewoel. Trendy kapsels waarbij het haar bij de slapen chique is weggeschoren, banen zich een weg tussen de van oudsher Andalusische tradities.
Het relativerende element dient zich her en der aan. Een man te (houten) paard, een parodie, een gezocht verhaal, mooi dat zeker, dat het midden houdt tussen Cervantes’ Don Quichot, en een overtuigende Zorro. Het is niet enkel om een stuiver te bemachtigen die in het witte bakje kan worden gegooid, het is meer, er is een boodschap. De andere Don Quichot, de torero die een piepklein speelgoed stiertje heeft meegebracht, en daar toch uren mee bezig is, zet de massa ook aan het denken. Menige Jerezano glimlacht en voelt zich niet in de maling genomen. Dan de performance van 2 jonge mannen die met iPhone en aktetas in een bevroren pose de indruk geven altijd op weg te zijn naar straks, een prachtig beeld, een bevroren aktie. Soms heel even, waan ik me in Venetië, op de Biënnale, maar dan in het klein, ter grootte van het stiertje, heel mooi.
Foto’s: 2015 Destinations – Laboratory for Intuitive Intelligence / Spain
.
.
