Het ontwaken van intuïtie en slapende krachten

Dit artikel is een bewerking (2007) van een lezing gehouden in het:
Auditório do CESEC – Centro de Estudos Sócio Económicos
Casa do Comércio, Salvador da Bahia / Brazilië, 16 juni 1999

 

Allereerst wil ik psychologe en psychotherapeute Connie Dittmar hartelijk danken voor het tot stand laten komen van deze lezing, en voor de komende workshop volgende week in Casa de Yoga. Onvermoeid en tussen  twee griepjes door, heeft ze het neusje van de zalm aan Bahiaanse therapeuten gemobiliseerd en naar deze lezing gedirigeerd. Vervolgens bedank ik ex aequo Professor Eunice Tabacof, Professor Lika Queiroz en Doutor Conrad Spainhower hartelijk voor hun introductie van mijn werk in Brazilië en om hier als achtergrondpanel te willen fungeren. Ik voel mij zeer vereerd en verheugd om door al deze therapeutische coryfeeën opgenomen te worden in het klimaat van de Humanistische Psychotherapie, de Braziliaanse Psychoanalyse, de Gestalttherapie, de lichaamsgerichte therapie van de Quiropraxia, en het gilde van Braziliaanse timmerlieden (grappend naar een timmerende therapeut, red.).

Het baanbrekende werk van Sigmund Freud, Carl Gustaf Jung, en in hun voetspoor Wilhelm Reich, Frits Perls en Alexander Löwen is aan velen bekend. Freud met zijn martiaal georiënteerde horoscoop, kon niet anders dan de burgerlijk seksuele moraal vernietigen, terwijl Jung met de mysterieplaneten de hemel van het collectief onderbewuste bij elkaar droomde. Reich wrong zich met revolutionaire orgone theorieën de FDA-gevangenis in, maar werd wel de vader van een processie van lichaamsgerichte therapeuten.

De vertegenwoordigers van al deze grootheden praktiseren  heden ten dage ook hier in Bahia, als psychiaters, psychologen en psychotherapeuten, waarvan sommigen zelfs op dit moment in het panel achter deze tafel hebben plaatsgenomen. Het zou interessant zijn om samen met hen, deze specialisten, een researchproject op te zetten, om de parapsychologie meer met de sociale wetenschappen te verbinden.

De titel van de lezing en workshop O Despartar da Intuição e de Podernos Internos (Het ontwaken van intuïtie en andere slapende krachten), houdt een belofte in voor degenen die hun intuïtieve en paranormale gaven stap voor stap willen ontwikkelen, want daarvoor is de workshop bedoeld. Maar het ontdekken van paranormale gaven is één aspect, en de manier de krachten toe te passen weer een ander aspect. Dat geldt voor de ontdekking en toepassing van paranormale gaven binnen zowel de persoonlijke als de beroepsmatige sfeer.

Het paranormale vakgebied is duidelijk toe aan een andere invulling van het begrippenarsenaal. Na de workshop zal u wellicht met andere ogen er naar kijken. Het is niet nodig van tevoren bekend te zijn met de toepassingen van al die krachten die nu nog op een oor liggen te slapen. Gaandeweg zal ik de toepassingen vanuit het beroepsveld illustreren.

Aankomende paragnosten zouden de komende generatie het beste binnen een multidisciplinair scholingsmodel moeten worden opgeleid: enerzijds als visionaire mediums, maar ook als scherpzinnige therapeuten. Deze therapeutisch werkende mediums zouden een diversiteit aan professionele vaardigheden moeten kunnen verwerven zoals die ook te vinden zijn bij hypnotherapeuten als Milton Erickson en bij motivatiecoaches als multi-NLP’er Anthony Robbins. Wat zouden paragnosten van humanistisch georiënteerde therapeuten kunnen leren? In mijn visie is het antwoord te vinden in de volgende ervaringen.

Meestal werd mij als paragnost gevraagd om de toekomst uit de doeken te doen. Deze vraag houdt filosofisch gezien, een vorm van predestinatie in. Door de vraag naar een expliciete toekomst zou het antwoord alleen maar een voorbestemd product kunnen zijn, voorbestemming ten aanzien van het leven en van de toekomst die komen gaat. Binnen de context van de betreffende vraag en het te geven antwoord ligt de toekomst vast, en binnen de context van de vraag en antwoord is de vraagsteller overgeleverd aan de genade en/of willekeur van goden, en aan het onwrikbare begrip destino (lotsbestemming). Bij destino ligt het lot of noodlot automatisch altijd buiten de vraagsteller. Hoe hij het ook wendt of keert, hij heeft geen vrije wil en is altijd het Paas- of poolhaasje, onafwendbaar. Priesters, profeten en zieners bouwden met dergelijke sociaal inferieure bouwstenen hun ondemocratisch hoogdrempelig tempeltje.

Maar voor hetzelfde geld kan het ook anders. Vanuit een humanistische benadering kan de cliënt aan medium of paragnost vragen: Hoe kan ik zelf mijn toekomst creëren, hoe kan ik de hand hebben en houden in mijn eigen bestemming? Met deze benadering, is hij geen slachtoffer meer van wat onwrikbaar vast zou liggen. Alleen in enkele hoofdlijnen ligt de toekomst vast, maar in alle overige lijnen is het gelukkig vrij spel geblazen. Een anatomisch in een vrouwelijk jasje geboren vrouw zal ook in de toekomst vrouw blijven, natuurlijk op een enkele chirurgische ingreep na zoals bij genderidentiteitsstoornis, ligt dat vrij vast, ook zonder helderziendheid. Ook de baan van de aarde om de zon en de continue werking van eb en vloed door de maan zal nog wel gedurende aeonen gemakkelijk te voorspellen zijn.

De vrije wil is de grootste toverstok in het creatieve universum, het is het grootste geschenk en de krachtigste gave om mee te bouwen aan de onderneming die leven heet. De wereld is opgebouwd vanuit de vrije wil, ook als die vrije wil in de geschiedenis periodiek door anderen ten onrechte werd beknot. De Geest is de bouwer zei Edgar Cayce, en elk aanrechtkastje is ooit eerst in de gedachten van de ontwerper geweest om zich later in de materie te kunnen manifesteren.

Met de toverstok van de spirituele wil dirigeren we de toekomst naar de maat die past waarvoor we gekomen zijn. En met weer een andere toverstok toveren we een huis vol met kinderen. Deze kinderen komen niet van een monotheïstische godheid buiten ons zelf met karikaturale persoonlijkheidstrekken, maar zijn producten van de goddelijk toverstok van de vrije wil die bij nacht en ontij in lichaam en geest vonkt.

Gebruikmakend van strategieën uit de humanistische psychologie, refereer ik met de vraagstelling over de vrije wil aan de filosofie van denkers uit de Renaissance. Met Oratio de hominis dignitate heft Giovanni Pico della Mirandolo een goddelijke lofzang aan op de meest spirituele en geavanceerde creatie op aarde, de mens. Ook bij de Renaissance-humanisten Marsílio Ficino en Angelo Polzano staan de humanistische principes in bloei, en in een leidmotief van menselijke waarden, staat godheid en goddelijkheid niet meer buiten de mens, maar er binnen, conform aan het intrinsiek geschapene. Door deze denkers kunnen we afscheid nemen van het middeleeuwse adagio van pertinente goddelijke en klerikale afhankelijkheid welke gegoten werd in een bekrompen en angstig jasje van predestinatie. Door deze wijsgerige ommekeer wordt het episch centrum van de aandacht en de macht weer binnen de mens geplaatst, waar zij sinds de vroege humanisten uit de klassieke oudheid geacht worden domicilie te houden.

De prachtige Renaissancistische Venus van de Italiaanse schilder Botticelli kan daardoor uit een schelp geboren worden, en Raphaël portretteert schilderkunstig geglaceerd en gevernist, rijke vrouwenboezems als ware het decolletés vervaardigd van Arabisch damast uit 1000 en 1 nacht waar Pamela Anderson stinkend jaloers op zou worden. Door het nieuwe elan kunnen de vleugels aan de Europese koningshoven worden uitgeslagen, en kunnen toekomstige koloniën als Brazilië – vanuit een westers standpunt bezien – worden ontdekt, kruidig worden ingelijfd en tot verdriet van de inheemse caboclos, indianen, cultureel volledig worden verpletterd. Met de uitvinding van de verrekijker en de telescoop kon men zien wat de clerus absoluut niet wilde zien en niet wilde weten, dat God geen gepersonifieerde baard had onder een lichtblauw gestukadoord hemelgewelf en dat hij in zijn goedertierenheid en grenzeloos humanisme de mens wel wilde opzoeken terwijl de pantheïstische mens zelf al goddelijk van aard was.

Met de uitvinding van het kompas en de inspanningen van dienstdoende cartografen kon men de wereld opnieuw in kaart brengen en proefondervindelijk ontdekken dat de aarde niet plat was, dat wat Galileo al wist. Met de nieuwe inzichten rees het vermoeden dat een als persoon uitgedoste God geen postcode had en geen mobiele nummer ter beschikking had. En met de boekdrukkunst kon die nieuwe kennis als een internetrevolutie razendsnel verspreid worden.

Uomo universale kon het levenslicht zien, en de schrik voor een God met zijn predestinale hobby’s kon poste restante naar Rome worden gestuurd.

Maar de invloed van de humanisten uit de Renaissance zou uiteindelijk verder reiken dan het prille begin van een koloniale periode. Met hun gedachtegoed borduren zij verder op een magisch holistisch wereldbeeld waarvan de kiemen al in de oudheid zijn gelegd. Wanneer namelijk de godheid en de goddelijke informatie niet alleen buiten de mens, maar ook binnen de mens is of kan zijn, bevinden we ons vanuit een pantheïstische concept al min of meer binnen een holistisch model. Het syncretisme van wijsgeren en wetenschappers is de schrik van de Katholieke Kerk wanneer ze zich holistisch laten leiden in een onderstroom van occulte kennis uit kabbala, alchemie en door de filosofie van Hermes Trismegistos.

De Kerk verliest de greep op de alleenheerschappij van de christelijke magie. De wetenschapper leert zijn lenzen, ook de occulte, steeds beter te slijpen en heeft de bril van de zich opeenvolgende inquisitorische pausen niet meer nodig om tegen de geïnstitutionaliseerde God op te kijken. De verandering van brood en wijn in lichaam en bloed van Christus, voorwaar een stukje magie van de eerste orde, kan als ritueel niet meer goed concurreren met de werken van de echte magiërs die een heliocentrisch wereldbeeld uit de hoge hoed toveren. Galileo Galilei en Giordano Bruno moeten de kerkelijke tol betalen, waardoor Galilei een lang proces aan zijn wetenschappelijke broek krijgt, en Bruno in Rome op de brandstapel belandt omdat hij vanuit pantheïsme een persoonlijke God weigert te erkennen. Portugal is hetzelfde lot beschoren, Sefardische Joden, moslimse, christelijke ketters en magiërs komen op de brandstapel of worden naar Brazilië gedeporteerd. De naar Brazilië verbannen magiërs vormen samen met de animistische Yoruba-slaven uit West-Afrika en de inheemse caboclos, de Brazilianen, het meest magische volk van het westelijk halfrond.

Mijn betoog betreft nog steeds de stelling dat het beter is om aan paragnost en helderziende te vragen hoe een deal met de toekomst te sluiten dan lijdzaam toe te zien hoe een individuele toekomst er uit zal zien.

De Renaissance-humanisten hebben die vraag al eerder voor ons beantwoord: de wel of niet fatalistische godheid bestaat niet meer of wordt afgeschaft, en is zeker niet woonachtig buiten de mens. De spirituele, universele en goddelijke informatie, al wat aan goddelijkheid geacht werd buiten ons te bestaan, vindt holistisch zijn afspiegeling in elk menselijk wezen als microkosmos, en is daarbinnen de spirituele staalkaart van de buitenwereld. Door deze visie kan de aandacht en de macht van de hedendaagse ziener, verplaatst worden naar de cliënt, naar het ik van de spirituele consument die om een consult vraagt. Hij is daardoor niet meer afhankelijk van een godheid buiten hem die hem zou kunnen treffen met een voorbestemd lot van kommer en kwel of van lyrisch hosanna-geroep. De cliënt wordt daardoor minder een speelbal van het lot, en kan zijn eigen verantwoordelijkheid nemen om een toekomst uit te lijnen.

Het Braziliaanse begrip destino kan daardoor met één visionaire pennenstreek worden vervangen door destinação (bestemming). Met bestemming kunnen we alle kanten op, kunnen we invulling geven aan de eigen toekomst. Bestemming is niet het vaststaande feit maar de richting waar we ons naar toe kunnen bewegen. Het is een substantieel onderdeel van de blueprint van het leven, de schets. Het geeft vrije richting aan hoe de toekomst ingevuld kan worden. De bestemming heeft iedereen als kompas voor de huidige incarnatie bewust of onbewust meegenomen. Het begrip ‘lotsbestemming’ verwijst naar beperkende omstandigheden en kan angstgevende consequenties hebben binnen het levensperspectief. Vanuit deze kansarme benadering is de cliënt altijd slachtoffer van een ongewisse toekomst die ogenschijnlijk vastligt.

Bestemming daarentegen omvat een scala aan levenslijnen met een royale interpretatie en invulling van de gewenste toekomst. Het betekent dat personen met een been vermaarde hoogspringers, olympische hardlopers of ritmische salsadansers kunnen worden, obligate Amerikaanse filmacteurs gouverneur of president, en dat de 300 jaar na Galilei geboren´s werelds meest geniale natuurkundige Stephen Hawking verlamd en zonder werkend strottenhoofd nog steeds bomvolle zalen kan trekken.

Een ander voorbeeld om de toekomst transformationeel naar je hand te zetten komt van de Oostenrijkse neuroloog en psychiater Viktor E. Frankl, de grondlegger van de Logotherapie [i] en Existentiële Analyse, door sommige auteurs ook wel de ‘derde Weense school’ genoemd. In tegenstelling tot vele medegevangenen in de Duitse concentratiekampen, weigerde de eveneens ten dode opgeschreven Frankl zich mentaal en spiritueel te schikken in een lot van aftakeling. Dit ondanks dat hij gescheiden werd van vrouw en ouders die zoals achteraf bleek de kampen niet hadden overleefd. Van al zijn familie had alleen zijn zus het overleefd. Frankl verving destino door destinação, gaf ondanks zijn miserabele lot psychotherapie aan medegevangenen, zette een wacht op voor suïcidale gevangenen en legde de basis voor zijn later in 24 talen uitgegeven boek Man’s Search For Meaning. Vanuit een traditie van Weense psychotherapeutische scholen wordt in een drieslag het werk van Freud, Adler en Frankl, wel eens globaal gekenschetst als ‘wil tot lust’, ‘wil tot macht’, en ‘wil tot betekenis’. De betekenis van Frankl is dat hij het betekenis geven aan het leven tot inzet van zijn filosofie en psychotherapeutische praktijk maakte.

De toekomst ligt niet zo vast als wel vaker gedacht wordt. Natuurlijk ligt de tijd die zich al heeft afgespeeld, het verleden inclusief het verre verleden, de tegenwoordige tijd en het heden, wel vast. Maar zelfs bij gebeurtenissen uit het nabije verleden of het verre verleden van vorige levens kunnen vanuit het heden spiritueel-energetisch veranderingen worden aangebracht, astrale restauratie, die therapeutisch werken op de huidige entiteit en de niet zichtbare entiteit die in dat vorige leven meespeelde. ‘Genezen aan vorige levens’, noemt de Amerikaanse psychiater en reïncarnatietherapeut Morris Netherton dat in zijn boek.

De fundamenteel andere benadering van de toekomst, vraagt daardoor om een nieuwe stijl, waarbij mediums vanuit een ander perspectief paragnostische adviezen geven. Ook de inhoud van de boodschap, over verleden, heden of toekomst, zal niet meer het enige belangrijke zijn. Maar ook de vorm van de boodschap, de didactiek van de overdracht, de dosering van de inhoud, en het inschatten van het mentale en emotionele draagvermogen van een cliënt. Het ogenschijnlijk secundaire aspect, de vorm van de boodschap, krijgt daardoor een hogere prioriteit. Het consult met een ziener wordt meer een dialoog, en wordt daardoor meer democratisch dan hiërarchisch van aard, waardoor het fatalistische element verdwijnt. Ook in de spirituele wereld hebben inmiddels democratiseringsprocessen plaatsgevonden aan astrale universiteiten waar overleden hoogleraren nieuw garen spinnen voor een andere tijd.

Die andere tijd is nodig omdat niet alle helderziende boodschappen onbewerkt het spirituele kanaal van een cliënt kunnen indalen, begrepen en/of verdragen worden. De leerstof van de hoogste klassen van het voortgezet onderwijs is ook niet geschikt voor de eerste klassen van het basisonderwijs. Het gaat om de dosering van de kracht in een boodschap, de geneeskracht van het woord, de orkestrale compositie van spirituele taalvaardigheid, timing, tempo en dosering van klinkers en medeklinkers. Didactici en onderwijskundigen bewijzen door revolutionaire (Ivan Illich, Paolo Freire), creatieve (Friedrich Fröbel, Maria Montesori) of dogmatische (Rudolf Steiner) onderwijsstrategieën, dat absorptie van kennis afhankelijk is van de evenredigheid tussen vorm en inhoud. Eenvoudig gezegd: De smaak en het model van de kennis is mede bepalend voor de effectiviteit van overdracht en absorptie. Nog eenvoudiger gezegd: Elke maag- en darmpatiënt weet dat de vertering van voedsel (de inhoud), onmiskenbaar gemakkelijker verloopt wanneer de speekselklieren adequaat kunnen reageren op wat de zintuigen aan geur, kleur en associatie (de vorm) waarnemen. Daarom wordt menig kleurrijk pilletje voor kinderen verguld met een suikerrand.

Naast het helderzien, helderweten, heldervoelen of helderruiken is de interpretatie en de overdracht van  heden, verleden of toekomst van grote betekenis. Aan de hand van een versluierd voorbeeld uit de eigen praktijk zal ik het verschil laten zien tussen een open en een gesloten benadering van de toekomst.

Het voorbeeld betrof een consult voor een doorsnee man van middelbare leeftijd. Mijn eerste vraag was als altijd, hoe kan ik u helpen. Zijn vraag stelde hij als volgt: ‘Graag wil ik weten hoe de zich ontwikkelende liefdesrelatie die ik binnen het bedrijf heb zal aflopen. De betreffende vrouw is mijn chef, begrijpt u. Ook wil ik willen weten of ik nog promotie maak binnen dat bedrijf, want ik ben nu slechts een eenvoudig medewerker met een bescheiden salaris’. Ik keek al starend langs hem heen en een beeld ontvouwde zich weldra. Het beeld wat ik zag, mogelijk een episode uit een vorig leven, ging gepaard met een krachtig gevoel. Ik zag een hoogleraar, een vrouw, met zwarte toog aan en hoofddeksel op achter een katheder haar gehoor toe te spreken. Ze kwam rustig maar ook gedecideerd op me over, ze wist waar ze het over had. Een bijpassende trilling gaf aan dat ze over grote verstandelijke vermogens en sociale vaardigheden beschikte. Ze beschikte over organisatietalent en kon goed structureren, en zou weldra rector van de betreffende universiteit worden. Het beeld van de vrouw gaf niet expliciet informatie over de toekomst van de man in het huidige leven, maar sloot een toekomst waar intelligentie centraal zou kunnen komen te staan zeker niet uit.

Naar aanleiding van de verkregen beelden grapte ik: ‘Waarom zit u niet permanent op de stoel van de president-commissaris, in plaats van op de schoot van uw beminnelijke afdelingshoofd? Het wekelijkse stoelendansgedraai lijkt me in dit geval niet direct bevorderlijk om echt carrière te maken, en ook de stalen stoelpoten hebben door het gestage gekreun en gesteun toch danig te lijden.’

Hij glimlachte als een rot in het vak met kennis van zaken, het was duidelijk dat hij de technieken beheerste om met en zonder bureaustoelen iedereen het hof te kunnen maken en ook kende hij de smaak van succes. Hij vertelde me alsof hij bij DrPhil op een te hoge kruk zat, dat hij weinig opleiding had genoten waardoor hij in het bedrijf niet erg hoog was opgeklommen. ‘Het is jammer dat u op haar schoot moet zitten, want uw intellectuele vermogens zijn vele malen groter dan die van alle afdelingshoofden bij elkaar. U heeft vrijwel onbegrensde intellectuele mogelijkheden’. Hij keek me verbaasd aan en antwoordde vragend: ‘Maar ik heb zelfs mijn diploma van de middelbare school niet gehaald, hoe kan dat dan?’ Ik vertelde hem dat, zoals bij veel hoogbegaafden het geval was, de leerstof altijd te eenvoudig voor hem was geweest. Het onderwijzend personeel wilde en kon hem daardoor niet effectief begeleiden, hij was in hun ogen ook te eigenwijs geweest, en de geniale vermogens en talenten keerden zich vervolgens tegen hem, en manifesteerden zich in een vorm van indolentie en luiheid.

‘Maar ik geloof u niet, het is te mooi om waar te zijn’, zo antwoordde hij. Ik adviseerde hem om eens een IQ test te overwegen. ‘Vanuit de informatie die ik over u krijg, bent u superintelligent en begiftigd met grote sociale vaardigheden die verder reiken dan de gemiddelde bureaudraaistoel, vergelijkbaar – niet de stoel maar de vaardigheden – met de beroepskwaliteiten van een president-commissaris van een grote onderneming of van de rector van een prestigieuze universiteit’. Met een ontspannen glimlach op zijn gezicht nam hij afscheid.

De weken gingen voorbij en na enige tijd zag ik hem opnieuw op consult. Alvorens op een aantal zaken in te gaan wilde hij me een belangrijke mededeling doen. Uit curiositeit had hij in opdracht van zijn baas een WAIS IQ test laten doen aan een gerenommeerd instituut. De resultaten waren als volgt: Niet eerder had het instituut een IQ gemeten met een dergelijk hoog bereik. Hij had alle records gebroken, hij was een absolute topper gebleken. Men adviseerde hem dringend om een wetenschappelijke studie in overweging te nemen. Dit advies had hij serieus genomen. Zijn chef en minnares had naast een aardig schoothondje nu ook een hoogbegaafde aspirant-wetenschapper in notendop om te kunnen vertroetelen.

Zijn verborgen intellectuele vermogens waren onderdeel van één van zijn vrije bestemmingslijnen, en vanuit een lotstandpunt behoefde hij binnen het bedrijf niet ondergeschikt te blijven. Deze man had als bagage in zijn bestemmingsplan, een grote dosis intellectuele bagage meegenomen. Deze vermogens waren tijdelijk onontdekt gebleven, en door een toeval aan het licht gekomen. Vele vermogens blijven tijdelijk onopgemerkt, en kunnen door een toevallige gebeurtenis, het lezen van een boek, door het zien van een film, of door een dagje aan de beach nieuw leven worden ingeblazen. Vaak is deze toevallige gebeurtenis vooraf door de persoon zelf posthypnotisch in het eigen levensdraaiboek opgenomen. De betreffende persoon ontvangt dan op een bepaald tijdstip in zijn of haar leven signalen, dat het leven van de betrokkene een transformatie zou willen ondergaan, om nieuwe talenten op te graven en te gebruiken. Rationele en praktische overwegingen vertragen meestal tijdelijk het proces, totdat fysieke, sociale of culturele storingen aan de achterdeur kloppen.

De vraag van de man aan mij als paragnost had dus ook niet moeten zijn: Kom ik in de toekomst nog hogerop. Deze vraagstelling is zoals we zagen alleen maar te beantwoorden als de toekomst helemaal zou vast liggen. De vraag had dus eigenlijk moeten zijn: Op wélke manier maak ik mijn eigen toekomst.

Ongetwijfeld is het niet altijd gemakkelijk en soms ook niet gewenst om een geconsolideerde en financieel stabiele positie in de maatschappij in te ruilen voor een nog onzekere toekomst bezien vanuit een nieuwe talentenbank. Maar ook Chevrolet en Volkswagen weten dat er aan de productie van gedateerde modellen een einde moet komen, want de concurrentie van nieuwe modellen is moordend. Niet alleen de individuele mens transformeert, maar ook het bedrijfsleven en het politiek establishment transformeert, is op zoek naar nieuwe bronnen van bedrijfsvoering of maatschappelijke sturing. Nieuwe bedrijven met nieuwe producten willen de markt veroveren, nieuwe politieke partijen vormen zich en dingen naar de gunst van de kiezer. Stilstaan is een beetje sterven in dezen, ook voor het individu die geen acht slaat op signalen voor persoonlijke transformatie. Het leven en de mens lijkt op een overvolle en rijk gevulde schatkist, waarvan de spirituele bronnen nooit opdrogen. Deze zaal zit vol met wakkere mensen met slapende krachten en onbekende talenten, uit dit leven en uit vorige levens, gefocust vanuit een past-life model of vanuit een model van het collectief onderbewuste. Het is de dynamische erfenis van krachten en talenten die in u sluimeren, en die hard roepen: maak me in hemelsnaam wakker.

Hoe vaak heeft u gedacht of gedroomd: Ik wil een zangeres zijn met een brulstem als die van Mercedes Sosa of Daniella Mercury, de erotische poëzie willen evenaren van Carlos Drummond de Andrade, in kimono zonder vliegangst naar Japan willen reizen, de eerste vrouwelijke secretaris-generaal van de Verenigde Naties of van het IMF willen worden, kunnen mediteren als een Zen monnik op zwart zaad, als Hollywoodster van het witte doek willen springen, de Braziliaanse oerwouden voor de ondergang willen bewaren, een bloedstollende uitvinding willen doen, moeder willen zijn van 10 verschillend gekleurde kinderen, en alle andere denkbare en ondenkbare talenten in onszelf tot leven te brengen. Waarom doet u dat niet?

Deze zaal zit barstensvol getalenteerden, uit dit en vorige levens. Kijk eens naar de persoon die naast u zit. Als we alle ervaringen en beroepen van iedereen uit dit en de honderden vorige levens bij elkaar optellen, hebben we met een beetje geluk alle disciplines bij elkaar om een organisatie als NASA te imiteren en een ruimteveer te laten opstijgen, of om alle Braziliaanse ministeries en daaruit voortvloeiende geledingen professioneel te bemannen en te bevrouwen.

De workshop maakt gebruik van 2 citaten van dynamische persoonlijkheden.

Het eerste citaat is van Friedrich Nietzsche:
‘Degene wiens waarom sterk genoeg is, kan elk hoe aan’.

Het tweede citaat is van Archimedes:
‘Geef me een hefboom die lang genoeg is, en een steunpunt dat sterk genoeg is, en ik zet de hele wereld in beweging’.

Het eerste citaat is een product van de emotionele, intuïtieve, visionaire, creatieve en spiritueel werkende rechter hersenhelft. Wanneer het waarom om iets te bereiken sterk genoeg is, met andere woorden, wanneer de motieven van de ziel krachtig genoeg zijn, kan de persoon (in principe) elk doel realiseren. De motieven van de ziel mobiliseren de dynamische krachten. Het tweede citaat stamt uit de rationele, logische, productgerichte en mechanisch werkende linker hersenhelft. Dit deel van onze hersenen werkt als instrument om de hemel met de aarde te verbinden, om ideeën en idealen te concretiseren en te realiseren.

Walt Disney, de productief werkende vriend van vele kinderen, maakte een formidabel gebruik van de harmonie tussen de linker en rechter hersenhelft. Als eerste trok hij alle registers van zijn rechter hersenhelft open, om de fantasie de ongelimiteerde vrijheid te geven, ongeacht of zijn fantasieën wel of niet te realiseren waren. Vervolgens zocht en vond hij het gereedschap in zijn linker hersenhelft, om zijn kinderdromen technisch, financieel en organisatorisch te verwezenlijken.

Met Walt Disney zou ik u willen uitnodigen en vragen: Welke dromen heeft u? En wanneer krijgen deze dromen de vrijheid om in vervulling te gaan. Morgen, vandaag of gisteren? Uw wensdromen, uw fantasie is het spirituele dynamiet om te toekomst open te breken. De workshop overstelpt u met intuïtief, energetisch en spiritueel gereedschap om stoute en niet stoute dromen te verwezenlijken

Ik ben er klaar voor, u ook?

 


[i] Logotherapie: Therapie die zich richt ‘zowel op de betekenis van het menselijke bestaan als op het streven van de mens naar een dergelijke betekenis’. Stammend van Logos in de zin van ‘betekenis’ (geven aan).

Niet te verwisselen met de logopedie: onderricht in zuiver spreken en stemgebruik, eveneens stammend van Logos, maar ik de betekenis van het (gesproken) woord.

 

 

 

_________________________________________________________

‘Het ontwaken van intuïtie en slapende krachten’ zijn thema’s in het boek:

Vlinders kunnen niet Dadelen en Dadels kunnen niet Vlinderen
Genetica van een innerlijke & uiterlijke carrière

© 2010 Martien Verstraaten

Publisher Destinations Inc – Intuitive Intelligence
Nederland / Curaçao, Nederlandse Antillen
Ontwerp omslag & titelpagina’s: GLU – Grafisch Lyceum Utrecht
Druk & Bindwerk: WPS – Koninklijke Wöhrmann, Zutphen

No part of this publication may be reproduced or transmitted
in any form or by any means, electronic or mechanical,
including photocopy, recording, or any information
storage and retrieval system, without permission
from the copyright owner.

ISBN 978-90-812836-5-6 NUR 762

 

Zie ook: Books